Historia powstania Amfiteatru

Dla Mieszkańca

Nie byłoby naszego amfiteatru, gdyby Karol Musioł nie wybrał się do Budapesztu, gdzie na Wyspie Św. Małgorzaty zobaczył jego pierwowzór.

W 1957 roku, po powrocie do Opola, Karol Musioł zaproponował Miejskiej Radzie Narodowej projekt budowy. Pierwotnie myślano o wyspie Bolko, ponieważ na historycznej Pasiece znajdowała się archeologiczna osada Opolan z X wieku. Projektantem przyszłego amfiteatru Musioł uczynił opolskiego architekta Floriana Jesionowskiego. – Marzyło mi się, by amfiteatr stanął tuż przy wieży Piastowskiej i pomieścił nawet trzy tysiące ludzi – wspominał w latach 90. ubiegłego wieku Jesionowski (zmarł w 2005 r.).
Rada miejska postanowiła, że amfiteatr stanie jednak na Pasiece. Architekt planował wybudowanie amfiteatru bliżej wieży, bo Musioł chciał wystawić na scenie „Starą baśń” wg Ignacego Kraszewskiego. Na taką bliskość nie zgodził się jednak ówczesny konserwator zabytków. – Amfiteatr zaprojektowałem więc tak, by ominąć fundamenty Zamku Piastowskiego, dlatego wyburzone już dziś zaplecze było takie krzywe – opowiadał w 1998 roku.

Budowa, głównie w czynie społecznym, ruszyła na początku lat 60., choć formalnie proces ten ruszył w 1957 roku - od momentu podjęcia decyzji przez radnych, jednak pierwsze archiwalne fotografie dokumentujące budowę datowane są na 1960 i 1961 rok. Jak wspomina Zbigniew Zielonka w książce pt. „Papa Musioł” pierwszego dnia stawiło się do pracy około 700 opolan. Amfiteatr budowali mieszkańcy, pracownicy szkół, zakładów przemysłowych i żołnierze.

Prace budowlane, fot. Tadeusz Horoszkiewicz

Amfiteatr uroczyście otwarto pierwszego dnia festiwalu – 19 czerwca 1963 r. Początkowo festiwale odbywały się w amfiteatrze bez muszli, dlatego pogoda dawała się we znaki: artyści śpiewali w ulewnym deszczu lub upale nie do wytrzymania. W historii najmocniej zapisał się II KFPP z 1964 roku. Wtedy w trakcie koncertu laureatów spadł intensywny deszcz. Prowizoryczny „dach” z parasoli nie pomagał, co jednak nie przeszkadzało artystom ani publiczności w dobrej zabawie. Muzycy nieustannie grali, w przerwach wylewając wodę z instrumentów. To wtedy prowadzący koncert Jacek Fedorowicz powiedział do publiczności: „Nie jestem pewien, ale zdaje mi się, że tam u państwa trochę popaduje”.

Fot. Ryszard Łabus